Mae Mr Garel-Jones bellach yn Weinidog Gwladol yn nhîm Douglas Hurd yn y Swyddfa Dramor ac yn dderbyniol gan bawb.

Macmillan yn ymddiswyddo fel Prif Weinidog, ac Alec Douglas-Home yn ei olynu.

"Douglas Bader, dewch yma!" gwaeddodd prifathro'r ysgol uwchradd.

"Mae o'n rhy isel!" gwaeddodd rhywun gan wyro'i ben wrth i Douglas ruthro tuag atyn nhw.

Roedd gweddill y criw yn cysgu tra gofalai Douglas a hwythau am y llong.

Er i'w dad gael ei ladd pan oedd Douglas Wardrop yn ddim ond pump oed, cofiai'r morwr yn glir sut yr oedd wedi dweud wrtho lawer gwaith pan oedd pethau'n mynd o chwith: "Dal ati, Doug, dal ati.

Estynnwn ein cydymdeimlad dwys i Douglas, y plant, ac i ddau frawd Mair, sef Howard a Penri a'r teuluoedd.

Ond fe fyddwn yn siŵr o'i ddal, o byddwn!" Clywodd Douglas Bader sŵn bidogau yn taro'r llawr cerrig wrth iddyn nhw edrych ym mhob man yn y cwt amdano.

Bu Douglas yn hedfan mewn un uwchben llongau i edrych ar eu hôl.

Roedd ei gorff yn fwy nag un Douglas!

"Wel, fe wnes i beth twp," ebe Douglas Wardrop wrtho'i hun gan geisio meddwl beth a wnâi nesaf.

Ymhen ychydig amser yr oedd Douglas Bader yn swyddog pwysig yn y llu awyr.

Wedi i'r swyddog oedd yn mynd i ofalu am y British Monarch am y pedair awr nesaf ddod ato i gymryd ei le, aeth Douglas i gyfeiriad ei gaban.

Cafodd Douglas fraw, a rhedodd at y capten.

Wedi cnocio'r drws eto, dyma fo'n ei agor ac yn gweld bod bync Douglas yn wag.

Daeth o hyd i hwnnw ar ei liniau, a dywedodd wrth y morwr ifanc: "Os oes gen ti rywfaint o synnwyr ar adeg fel hyn, mi ei dithau ar dy liniau a gweddi%o." Caeodd Douglas ei lygaid a dweud ei bader yn dawel wrth nofio'n unig yng nghanol y môr mawr.

Nid oedd hwn yn hoffi Douglas.

"Mi rydw i yn addo peidio â cheisio dianc," ebe Douglas.

"Rhaid i chi ddianc drwy un o'r ffenestri heno," sibrydodd y nyrs garedig wrth Douglas Bader pan gafodd gyfle.

Trodd Douglas i'r chwith a gwelodd y gelyn yn cwympo fel carreg i'r ddaear.

"Dyma ein cyfle i gyfarfod â'r gelyn," atebodd Douglas gan hercian tuag at ei Spitfire yn y maes awyr.

"Mi gei di weld." Brysiodd Douglas i orffen ei fwyd.

Trefnodd nyrs o Ffrainc i un o'i chyfeillion helpu Douglas.

Rwyt ti wedi cysgu digon!" Stan McNally oedd yn gweiddi y tu allan i ddrws caban Douglas ar y llong.

Roedd yr haul yn tywynnu'n boeth iawn ar ben Douglas erbyn hyn.

Dysgodd Douglas Bader yn gyflym sut oedd gyrru awyren.

Oedd, roedd Douglas yn siwr y byddai Stan yn gwneud ei orau drosto.

Ac ar ddiwrnod Eisteddfod Llawrplwy, cadw radio yng nghefn y llwyfan er mwyn cael gwybod canlyniad y gêm rygbi rhwng Cymru a Lloegr a Luned Douglas Williams, o hoffus goffadwriaeth, rhwng y cyfeilio am wybod y sgôr.

Swyddog ar y llong British Monarch oedd Douglas.

Disgynnodd Douglas yn ddiogel yn Ffrainc.

Edrychai pawb yn syn ar Douglas Bader yn dringo i'r awyr fel eos.

Yr oedd Douglas Bader yn wael iawn drwy'r amser.

Roeddem yn falch o weld Mrs Marjorie Davies, Gwesty'r Douglas, wedi dod atom ac yn edrych mor dda.

Er mai gelyn iddo oedd Douglas Bader, yr oedd wedi edmygu ei ddewrder ers blynyddoedd.

Dwyt ti ddim eisiau ymosod arna i, mae'n amlwg," meddai Douglas wrtho.

Pwysodd Douglas ei fawd ar fotwm y gwn.

"Dydi'r llygaid yna ddim yn edrych yn rhai creulon," meddyliodd Douglas wedyn.

"Mae'n syndod dy fod yn fyw," ebe un o'i gyfeillion tra'n ceisio rhyddhau Douglas o'i sedd.

Yr oedd y bos wedi meddwl ennill hefo'r bwmpen honno yn y sioe." Disgynnodd y gansen yn galed chwech o weithiau ar law Douglas.

Does neb erioed wedi gallu gwneud." Ond doedd hi ddim yn nabod Douglas Bader.

Ar ôl dioddef salwch hir, bu farw Mrs Mair Griffiths, Fair Meadows, priod annwyl Douglas a mam gariadus Marjorie, Gareth, David a Lynne.

Mair Douglas Hill, cyn iddo gael ei benodi yn organydd yn Eglwys St.

Ond yr oedd Douglas Bader a'i ffrindiau y tu ôl i awyrennau y gelyn.

Wedi iddo ddatod y sgriwiau ar ei wyneb, gan ddisgleirio golau ei lamp drydan ar yr olwynion bach y tu mewn, gwelodd Douglas mai dim ond gwifren fechan oedd wedi dod yn rhydd.

"Dim peryg," atebodd Douglas gan gipio'r bêl a rhedeg fel milgi i sgorio unwaith eto.

Roedd yn well gan Douglas gael ei ddal na'i ladd.

"Yn ôl â ni i chwilio amdano," meddai hwnnw'n syth er nad oedd ganddo fawr o obaith dod o hyd i Douglas yn fyw.

Roedd Douglas Bader, arwr enwog llu awyr Prydain, wedi ei ddal!

Fydd gen i ddigon o nerth i ddal i nofio o gwmpas yn araf a chadw'n fyw tybed?" meddyliodd Douglas yn drist.

"Mi fydd yn hyfryd cael mynd i'r caban i gysgu," meddai Douglas Wardrop.

"Tydi bocsio a rygbi a myn di drwbwl o hyd ddim yn mynd i dy helpu i fynd i'r coleg." Gan mai peilot oedd Douglas eisiau bod, yr oedd yn rhaid iddo astudio yn galed er mwyn cael mynd i goleg Cranwell.

Agorodd Douglas do y cocpit yn barod i ddianc a disgyn hefo'i barasiwt.

Yn ffodus, fe wyddai ei wraig ac yntau ddigon o Saesneg i Douglas eu deall.

Cymerwch ofal." Clymodd Douglas y rhaff o ddillad yn sownd wrth un o goesau ei wely pan oedd pob man yn dawel y noson honno.

Mae'r ddarlith yn fy atgoffa o ddarlith enwog arall yn y byd Celtaidd, sef y ddarlith a draddodwyd gan mlynedd i eleni gan Douglas Hyde i'r National Literary Society yn Nulyn dan y teitl, The Necessity for De-Anglicising Ireland.

Ond wedi'r holl gyffro gyda'r adar a'r siarc, a'r ymladd hefo'r llysywod, teimlai Douglas nad oedd ganddo fawr o nerth ar ôl erbyn hyn.

Gwnaeth yr Almaenwyr gamgymeriad mawr wrth ei rhoi yn ôl i Douglas Bader wedi ei thrwsio.

"Er 'mod i eisiau cysgu, mae'n well i mi fynd i edrych ar y cloc yn rhan ôl y llong, gan nad yw'n gweithio'n iawn," meddai Douglas wrtho'i hun.

Ond er yr holl boen, daeth Douglas yn well a dysgodd gerdded ar ddwy goes fetel.

Collodd Douglas Bader ei dymer unwaith yn rhagor.

Roedd Douglas Bader wedi dechrau blino, a thop ei goesau yn brifo yn ddychrynllyd.

"Tydw i ddim am dorri fy nghalon chwaith," meddai Douglas Bader wrtho fo'i hun ar ôl sylweddoli beth oedd wedi digwydd.

Fel y dywedodd rhywun, llawn cystal nad ydyn nhw'n mynd i ddisgwyl nes y bydd Michael Douglas wedi adfer ei siap ef hefyd.

Gwelai Douglas yr haearn yn fflachio o flaen ei drwyn.