Os bydd un siliwm sengl hir yn gysylltiedig a'r cudyn silia, bydd bob amser yn codi allan o gell sengl sy'n ffinio ar y clwstwr celloedd.

Mae'r adenydd rheiddiol a'r cysylltiadau nexin yn troi'r llithro hwn yn symudiadau plygu ar ran y siliwm wrth iddo gyflawni'r gylchred o drawiad effaith a thrawiad adfer.

Fe hoffwn awgrymu hefyd fod y siliwm hir sengl yn gweithredu fel derbynnydd dirgryniad a bod yr aparatws basal arbennig yn gweityhredu, naill ai i gynnal y siliwm , neu i drawsyrru negeseuon pan fo'r siliwm yn dirgrynu.

Dyna, felly, grynodeb o'n gwybodaeth am ffurf siliwm ac, wrth gwrs y cwestiwn pwysig bellach yw beth mae hyn oll yn ei ddweud wrthym am beirianwaith symudiad silia?

Er enghraifft mae cyfres o ficrofili arbennig o amgylch gwaelod y siliwm ac yn ogystal,mae'r aparatws basal sydd islaw'r siliwm yn dangos addasiad diddorol.

Gall fod gan y silia byr hyn yr holl gyfarpar hanfodol ar gyfer symud neu beidio, ond os yw blaenau'r ffibrilau sy'n ffurfio pob siliwm wedi'u cydio'n dynn yn ei gilydd, yna rhwystrir y ffibrilau rhag llithro dros ei gilydd.

Y syniad poblogaidd oedd bod rhai o'r ffibrilau yn gyfangol, tra bod eraill, y rhai canolog o bosibl, yn gymorth i ddargludo ergydynnau ar hyd y siliwm.

Mae un siliwm gyda'r breichiau dynein bach mewn cyfeiriad clocwedd yn paru a siliwm a'i freichiau'n pwyntio i gyfeiriad gwrthglocwedd; dengys hyn eu bod yn dod o badiau gwahanol.

Pan beidia'r grym allanol hwn, fe fydd y siliwm yn dychwedyd i'r cyflwr unionsyth.

Dyna, felly, fraslun byr o ffurf a gweithgaredd silia ac fe'i bwriedir fel rhagarwiniad i ystyriaeth o amrywiaethau yn ffurf a swyddogaeth y siliwm yn y Deufalfiaid.

Yn gyntaf, mae'r silia i gyd yn ansymudol, gan gynnwys yr un siliwm hir.

Ymhellach, mae'r breichiau hyn bob amser yn pwyntio mewn cyfeiriad clocwedd wrth edrych arnynt o waelod y siliwm.

Mae gan un siliwm o un ddisg gysylltiad agos a siliwm o'r ddisg arall.