Moelodd y cardotyn ei glustiau gan wrando'n astud heb wneud y smicyn lleiaf o sŵn rhag iddo darfu ar eu sgwrs.

"Fedra i ddim bwyta yr un briwsionyn arall," meddai'r cardotyn ymhen hir a hwyr, gan wthio'i gadair oddi wrth y bwrdd.

"Y cyfan rydw i ei angen yn awr ydi cornel fach glyd i roi fy mhen i lawr." "Mae'na le yn y stabal," meddai'r tafarnwr yn gyndyn, ond heb feiddio edrych ym myw llygaid tywyll y cardotyn.

Distawodd y twrw ac oerodd yr hwyl wrth i'r criw weld wyneb y cardotyn.

Caled yw hi, caled yw hi." Gorweddodd y cardotyn yn llonydd ar y gwellt gan geisio gwneud rhyw fath o ben a chynffon o hyn i gyd.

"Mae yna ddigon o wellt glân yno." Roedd hynny'n plesio'r cardotyn yn iawn.

Dechreuodd y cardotyn ymosod ar y wledd ac roedd sbort a bri y cwmni wedi diffodd fel cannwyll mewn corwynt erbyn hyn.

"Mi glywaid i fod yna wledd i bawb yn y plwyf yma heno," meddai'r cardotyn mewn llais cras.