'Symud ymlaen rşan, cer yn ôl i dy siop, mae dy gwsmer di newydd gerdded allan hefo llond ei hafflau o dy stoc di.' Rhegodd Huws Parsli a'i bachu hi o'na ar ôl y cyn-gwsmer.

Cer' i chwilio yn rhywle arall.

"Cer i grafu,' y carai fod wedi'i ddweud wrthi.

Roeddwn yn arfer addasu rhai o'r geiriau gogleddol fel efo, dos, fo ac hitia i'r geiriau sy'n gyfarwydd i ni fel gyda, cer, fe a phaid a becso - yn enwedig yn llais yr awdur.

'Cer i mo'yn rhywun i edrych ar ôl hwn,' ebe llais cyfarwydd y tu ôl iddo, 'a dwed mai fel'na cest ti e, ar y llawr.'

Bu'r ddau yn pendroni'n hir ac yna meddai Siân yn sydyn, 'Cer i nôl Dad, siŵr.

'O, cer, 'ta!

Cer di ddigon pell 'ta, Morys Wyllt, dos, draw am y traeth â chdi lle galla'i dy weld di'n corddi'r tonnau.

Cer i nôl y fen, wnei di, a gwna'n siŵr nad oes neb yn dy wylio.'

Wannwl dad, rwyt ti'n wlyb soc, fachgen, cer i'r cefn i dynnu'r hen garpiau gwlybion yna oddi amdanat mewn dau funud, mi gei di ddigon o dyweli yn y cwpwr cynnes, dyna chdi.

Cer di i nôl y Sarjant, Tudur, ac fe arhosa i fan yma rhag ofn i rywun arall ddod ar draws y trysor ...

'Paid!' sibrydodd Ifan eto, wrth i Dilwyn ymsythu, 'Nid dyna'r ffordd.' Wedi distawrwydd am rai eiliadau, atebodd Dilwyn mewn llais nad oedd fawr uwch na sibrydiad, 'Cer o 'ma'r bwllwch.