Un peth yw i'r Cristion gredu bod rhaid cadw a chryfhau bywyd y genedl; peth arall yw gweithredu'n effeithiol i'w gadw.

Roedd y ddraenen yn goeden sanctaidd i'r pagan a'r Cristion.

A yw'r Cristion yn rhwym o geisio cyflawni amodau'r briodas?

Roedd yna gyfnodau pan oedd rhywun yn meddwl, fel Cristion, pam fod hyn yn digwydd.

Mae Cristion yn credu fod pwrpas i bawb a fod pawb i fod i barchu ei gyd-ddyn.

Pan feddylia'n wleidyddol, dechrau gyda'r person unigol sy'n rhaid i'r Cristion, ac nid byth gyda rhyw haniaeth neu drefn.

Ond mae yna gysur bob amser i'r Cristion sy'n teimlo ei fod o'n heneiddio.

Dylid cofio, wrth gwrs, inni ddefnyddio Golwg, Llafar Gwlad, Y Wawr, Fferm a Thyddyn, Cristion a Tafod y Ddraig er mwyn dosbarthu'r holiadur, a dylid cadw hyn mewn cof wrth ddehongli'r ffigurau.

Fe ddylai'r Cristion o bawb fedru byw bywyd yn llawn, a throedio yn hyderus yn wyneb yr hyn a ddaw i'w ran.

gwyn ei fyd y Cristion y mae credu holl Gredo Nicea yn hawdd a sicr a diysgog iddo.

Yn y sefyllfa hon mae'r anghredadun yn amharod i fyw gyda'r Cristion.

I Williams, fel i'r Piwritaniaid o'i flaen, dyma ffynhonnell holl fywyd y Cristion wedyn - bod yn un â Christ.

Yr unig wahaniaeth yr ydw i'n ei deimlo fel Cristion yw fod hynny'n eich gwneud chi ychydig bach yn fwy gofalus yn y ffordd, er enghraifft, yr ydych chi'n ffilmio rhywun sydd wedi diodde' neu'n ffilmio rhywun mewn damwain neu blentyn bach mewn poen.

Wrth sefyll yn Eglwys Glenwood sy'n gosod pwyslais mor iach ar addoli a gwaith cymdeithasol, braf oedd darllen geiriau C.S. Lewis ynghylch gobaith y Cristion a'i genhadaeth.

Camgymeriadau Cristnogion, Mae'r Cristion yn berson arbennig iawn - Mae'n blentyn i Dduw; Mae ganddo galon newydd, ac ysbryd newydd o'i fewn; Mae'r hen ddyn wedi ei ladd, ac mae'n ddyn newydd.

Nac ydi, meddai'r apostol, a lle mae'r person di-gred yn hapus i barhau gyda'r cyfamod priodas, yna ni ddylai'r Cristion wneud un dim i ymwahanu, na chwaith gredu fod y briodas o lai o werth, neu yn briodas lygredig, oherwydd yr anghredadun.

Cristion yng Nghors Anobaith = fi fy hun mewn iselder ysbryd ac yn gwangalonni yn fy Nuw.

O dan yr amgylchiadau hyn mae'r Cristion yn rhydd i ail-briodi.

Y mae'r Cristion yn rhwym o barchu a chefnogi ymdrech dyn i gadw neu sicrhau ei hunaniaeth a'i urddas gan i Grist roi'r fath werth ar y person dynol.

I'r Cristion nid rhywbeth i'w ladd ond rhywbeth i'w brynu yw amser.

Ac yng Ngwledydd Cred, drwy'r canrifoedd hir o amser Paul hyd at o leiaf yr ail ganrif ar bymtheg, uniaethwyd mewn ffordd ryfeddol ffawd y Cristion unigol a phwrpas Duw fel yr amlygid ef drwy hanes.

Fel Cristion, mae Duw yn rhoi nerth i ddod trwy sefyllfa a hefyd yn lliniaru'r sefyllfa trwy ddangos ei fod O yna - mae wedi digwydd sawl tro i mi.

I'r gwrthwyneb, mae Duw yn rasol tuag at y briodas oherwydd y Cristion, boed hynny tuag at y priod, neu'r plant.

Fel Cristion, fe ddylwn i faddau.

Mae llyfrau ar arweiniad bob amser yn boblogaidd, ac ar adegau gall Cristion fynd i'r fath glymau ynglŷn a beth yw cynllun Duw ar gyfer ei fywyd, nes ei fod wedi ei barlysu gan ofn.

Beth felly yw sefyllfa y Cristion?

Cristion, sydd yn ei ddramau ond ymdrech i greu sefyllfa haniaethol sydd yn caniatau i fygythiadau ac ofergoeledd a chymysgwch meddwl y byd real chwarae'n rhydd yn y dychymyg.

Mae lle i ddadlau bod y Cristion yn cael dechrau newydd felly, (cymh.

Felly mae'n amlwg fod y gadael hwn yn golygu o leiaf bod y Cristion yn rhydd o'r rhwymedigaeth i ddarparu gwely a bwyd, neu aelwyd ar gyfer ei gymar.

Felly, cyfiawnder benthyg sydd gan y Cristion gerbron Duw.

Rhaid inni gofio bob amser i'r efengylau gael eu hysgrifennu i fynegi ffydd y Cristion yn ei Grist a hefyd i gyflwyno'r genadwri Gristnogol mewn dull a fyddai'n ennill diddordeb ffafriol y byd Rhufeinig.

Ond ceid achosion lle 'roedd yr anghredadun yn gwrthod cyd-fyw gyda'r Cristion.

Ceir cadarnhad pellach o'r patrwm yma wrth ddadansoddi canrannau darllenwyr Cristion fesul grwpiau oedran unigol: Sylwer yma fod proffil darllenwyr Dan Haul yn gogwyddo tuag at oed iau.