Cysgoda drosom; gwarchod ni; nertha ni pan fo gwendid yn ein llethu; arwain ni pan awn ar ddisberod; adnewydda'n gobaith pan fyddwn yn digalonni; eneinia ni â'th faddeuant i'n glanhau oddi wrth staen ein pechod.
Yn wyneb hyn, gellir ond diolch i'r drefn mai nid yr hyn a wnawn ni sydd yn ein gwneud ni'n seintiau, ond yr hyn a wnaeth Crist drosom ni.
Yn awr y prawf fe fydd yr etholwyr a bleidleisiodd drosom oblegid y ddadl honno yn cefnu arnom yn fradwrus fuan.
Tybed a ddylem ni fel cynulleidfa beidio â dibynnu gormod ar ragfarnau pobl eraill a mynd i'r theatr i weld ac i farnu drosom ein hunain?
Gofynnwn hyn yn enw'r Un a'i hoffrymodd ei Hun drosom ym mlodau ei ieuenctid, Iesu Grist.
Mae hyn yn dechrau achosi ychydig o ddrwg deimlad, gyda rhai o'r ffoaduriaid yn teimlo fod ganddynt hwy fwy o hawl drosom na'r lleill, mae'n anodd iawn ceisio cadw pawb yn hapus.
Mae'n edrych yn hytrach ar yr hyn a wnaeth Crist drosom ni.