'Gwell i tithe fynd ffor 'ny c'lo!" Wrth sgrifennu hanes siwrne hir a gwag fel hyn, mae'n rhaid i mi gael dweud i mi fwynhau'r dydd yn Aberteifi.

'Pam wedd e'n dwad ar gered ffor hyn?'

'O, rhyw bensaer bach ifanc wedd e - o barte Cwm Rhondda neu lan ffor'na rhwle.

A mae e'n sgolar gyda'r mwya'r ffor' hyn ac yn siarad lot o ieithoedd.

'Wyt ti'n dod ffor' hyn bob wythnos?'

'Be wyt ti'n ei wneud ffor' yma?' holodd, gan chwerthin wrth deimlo craster tafod Cli%o'n ei oglais wrth iddi hi lyfu'i llaw.

Twm sy'n pwyntio at yr Eifl ac yn dweud wrth ei frawd, "o ffor' acw rydan ni wedi cychwyn." Ac ar ddiwedd y nofel mae Owen yn gweld y broses yn fwy cyffredinol wrth edrych i lawr ar ei ardal o ben y mynydd: Yr oedd y tir o gwmpas lle'r eisteddai ef yn gochddu, a gwyddai Owen fod yr holl dir, cyn belled ag y gwelai ei lygaid, felly i gyd - tua chan mlynedd cyn hynny.

Fu nhad na neb yn y ffor' yma yn brin o goed tân ar ôl y streic yn y pyllau glo dair blynedd yn ôl.