Nofiodd pry copyn y dþr at fynedfa'r palas, ac amneidiodd arweinydd y chwilod ar Ffredi a Gethin i'w ddilyn.

Ni allai Ffredi gredu bod y doctoriaid coch yn gweithio'n wirfoddol i'r chwilod, er mwyn i'r rheini gael byw mewn plasdy moethus.

'Bydd yn ddistaw, gyfaill, wnei di?' meddai Ffredi'n ddifalais.

'Cau hi, Ffredi.

Camodd Ffredi ar y gangen drwchus oedd yn cynnal y castell, ac arhosodd i Gethin ddod i lawr.

'Ar dy ôl di, Ffredi,' cilwenodd Gethin.

Dechreuodd Ffredi barablu'n eiddgar, yn union fel ymwelydd.

Syllodd Ffredi a Gethin yn gegrwth ami.

'Argol!' ebychodd Ffredi'n ddryslyd ac eistedd yn syfrdan.

So there!' Dechreuodd Ffredi chwerthin yn ffri ac nid oedd ar hyd yn oed Gethin ofn y chwilen hynod hon.

'Rþan, Gethin,' sibrydodd Ffredi, 'paid â cholli arnat dy hun.'

Maen nhw wedi dwyn castall C'narfon, Ffredi!' Roedd Ffredi, ar y llaw arall, yn teimlo'i fod wedi dychwelyd i'w freuddwyd unwaith eto ac, ymhen ychydig, byddai yn ei gael ei hun yng nghynhesrwydd croesawus y neuadd ac yn gweld Nansi.

Ciledrychodd Ffredi ar ei ysgwydd lle gorweddai pen ei ffrind a'i lygaid i gyd ar gau.

'GWYRTH!' gwaeddodd Ffredi'n ddimmygus.

'Dwi ddim yn meddwl y g-galla i fynd i lawr fan'na, Ffredi!' 'Paid â phoeni, 'rhen goes,' meddai'r broga'n gysurlon wrth i ddwy chwilen wydn symud tuag atynt.

Er syndod iddo, adnabu Ffredi borth y castell fel yr un a welodd yn ei freuddwyd.

Oedodd Ffredi am guriad, a da o beth oedd iddo wneud felly, oherwydd yr eiliad honno tywalltwyd cawod o fudreddi o'r oriel uwchben yn syth o'i flaen.

Syllodd Ffredi ar y chwilod i wneud yn siŵr nad oeddynt am ymosod arnynt, ac yna aeth draw i helpu Gethin.