'Naddo, wyddoch chi,' meddai'r siopwr Gemp oedd yn digwydd gwthio'i feic ar draws y stryd tuag atyn nhw ar y pryd.

siopwr Gemp!' meddai, yn rhyddhau Morys y Gwynt o anadliad o'i grombil.

'O, sgandal,' meddai Gemp.

dwi'm yn siŵr rşan...' Dechreuodd y siopwr Gemp chwilio drwy'i bocedi.

Gemp y casglwr llestri Kemper oedd ei hen elyn y pryd hwnnw.

'Felly toedd Vatilan ddim isio dy ladd di, nagoedd, Gemp,' meddai Nel yn sgipio tuag ato fo ac yn rhoi ei braich am ei ysgwydd esgyrnog.

Ni sylwasai Gemp arno'n codi fel cysgod o fôn y llwyn drain, y peth cyntaf a wybu, meddid, oedd gafael Vatilan am ei wddf.

Y siopwr Gemp siŵr Dduw, sut fedsai anghofio?

Gemp?

'Wwwwww' meddai'r siopwr Gemp, yn ceisio gwthio'i dafod hebio'r rhwymyn.

'Diddorol iawn, Gemp,' meddai'r heddwas.

'Siarad yn gall, ddyn, neu cau dy geg,' meddai Vatilan, yn codi pen-glin rhwng coesau Gemp ac yn torri cawg Kemper llun dyn llodrau llydan am e ben.

Dawnsiodd Gemp ddawns bach y blodau ysgafndroed braf i fyny ac i lawr y palmant, yn troi fel ewig ac yn clecio'i fys a'i fawd.