Llyfrgell Home Page Contents

Llyfrgell Owen Phrasebank

gysuro

gysuro

Byth er y dydd hwnnw y bu'n dyst anfodlon i foddi Betsan, mynnai'r hen wreigan ymwthio i'w ymwybyddiaeth, yn enwedig pan dueddai i'w gysuro ei hun fod popeth yn llaw Duw.

Chum mawr i mi wyddost ti.' ''S'gin i ond gobeithio, Syr, y medrwch chi gysuro'i weddw o yn 'i hadfyd.' 'Paid ti â poeni am hynny, Obadeia Gruffudd.

Delwedd a gonsuriwyd i gysuro gwerin ydoedd honno wrth gwrs, ond yr oedd y defnyddiau ar gyfer y ddelfryd yn bod mewn ffaith.

Ni allwn gysuro ein hunain drwy ddweud fod y Gymraeg yn weddol ddiogel yn yr ardaloedd Cymraeg.

Meddyliais am ei gysuro wrth sôn am yr hyn ddigwyddodd i mi a'm gwraig yr haf hwnnw ddwy flynedd yn ôl.

Ceisiau Merêd gysuro ei hun fod hynny am nad oedd angen i ddau cytu+n fod yn clebran yn ddibaid - ond ni lwyddodd i argyhoeddi ei hun.

Ta beth, fel yr oedd Dada'n dwrdio yr oedd Anti yn dawel yn rhwbio ei gefn, fel ag i'w gysuro.

Gwelai ei fam yn gorwedd yn ei harch yng nghornel y parlwr a'r galarwyr yn dyfod yno i gysuro'r teulu.

Ceisiodd Carol gysuro Guto a sicrhau Owain fod popeth yn iawn; yn wir, roedd hi'n falch o fedru ymateb i'w gofynion syml er mwyn hoelio ei meddwl ar y presennol ac ar y fan a'r lle, a thrwy hynny gadw'r cwestiynau ofnadwy draw.

Ond gwelai Rhian nad oedd ei geiriau'n ei gysuro, ac roedd yn anffodus iawn ei fod o wedi cael cyfle i hel meddyliau dros y Sul.

Sefais uwch ei ben, heb wybod yn iawn sut i'w gysuro.