Sylwodd Ibn arno ac ochneidio.

Ni allai Ibn gredu'i lygaid, ond trwy rhyw ryfedd wyrth roedd wedi cadw'i arian yn ddiogel.

Er gwaetha popeth, llwyddodd Ibn al Khatib i gyrraedd dinas o'r enw Fflorens ychydig ddyddia cyn y Pla .

Syllodd Ibn i'r goedwig ar y naill du a thybiodd iddo weld rhywun yn llechu yno ond ni allai fod yn hollol siwr.

Edrychodd Ibn arno'n syn: 'Sbi%wr ydi o.

Ond os oedd Ibn i weld tyrrau eglwysi Paris bell doedd dim dewis ganddo o gwbwl ond gwrthod y plentyn a'i wthio o'r neilltu.

Dringodd nifer o'r morwyr i lawr atynt, penderfynodd y capten ac Ibn eu bod hwythau hefyd ag awydd rhoi troed ar dir sych wedi wythnosau ar fwrdd drewllyd y llong a blas yr heli ar bob dim: 'Lle ydan ni?' Ibn ofynnodd y cwestiwn wrth wylio'r lan yn nesa/ u: 'Tuscani.' Atebodd un o'r morwyr cyn ychwanegu: 'Dwi'n meddwl.' Ond doedd Ibn ddim callach.

Cododd Ibn a cherdded gyda'r capten ar hyd y traeth: 'Rydan ni mewn helbul .

Ac wedi hwylio am dridiau neu bedwar, ni allai Ibn gofio'n iawn â'r criw i gyd yn dechrau anesmwytho ag anniddigo oherwydd eu bod yn gorfod dognrannu'r dŵr yn ofalus, fe benderfynwyd eu bod am angori llong nid nepell o'r lan, lle gellid gweld tŵr eglwys uwch y coed.

Syllodd Ibn o'i amgylch ar y pentre.

Syllodd Ibn allan i'r môr mawr ond doedd dim golwg o'r llong chwaith.

'Mae'n siwr y deudodd o'i stori wrtha chi?' Edrychodd Ibn arno'n hurt: 'Stori pan oedd o'n fach, pan roddodd 'i dad o ar ben y cwpwrdd?