Er mawr syndod i Lludd, roedd yn ei ôl yn Llundain gydag ateb Llefelys ymhen wythnos union.

Nid oedd yn deall pam, yn iawn, ond dilynodd gyfarwyddiadau Llefelys yn fanwl.

"Wyt ti'n fy nghlywed i'n iawn rŵan?" meddai Llefelys.

Y Palas Llundain, Dydd Llun Annwyl Llefelys, Dim ond nodyn byr i ddweud fod gen i dipyn o broblem yma yn Ynysoedd Prydain ar hyn o bryd, - wel, tair a bod yn fanwl gywir.

* * * * * "Reit, yr ail broblem, y dreigiau yma sy'n sgrechian," meddai Llefelys.

Maen nhw i'w clywed ym mhob rhan o'r wlad, felly mae'n rhaid eu bod nhw yno." Bu Llefelys wrthi am sbel cyn rhoi ebwch bach.

* * * * * Fel yr oedd Llefelys wedi addo yn ei lythyr, aeth i Lundain i weld Lludd yr wythnos ganlynol.

Adieu, tan yr wythnos nesaf felly, Llefelys.

Prin y medrai gredu fod Llefelys yn dweud y fath bethau twp.

Roedd y ddau yn frenhinoedd - Lludd yn frenin Ynysoedd Prydain a Llefelys yn frenin Ffrainc.

Dau frawd oedd Lludd a LLefelys.

Dychmyga fy sefyllfa fi Llefelys bach!

Llundain oedd cartref Lludd a Paris oedd cartref Llefelys.

Gwyddai fod Llefelys yn darllen llawer a phenderfynodd sgrifennu ato i ddweud beth oedd yn bod ac i weld a oedd ganddo unrhyw ateb i'w gynnig.

Darllen a sgrifennu oedd hoff bethau Llefelys wedyn a threuliai oriau bob dydd yn y llyfrgell.

Fedr wyddost-ti-pwy ddim clywed ein sgwrs ni wedyn." Dechreuodd Llefelys siarad drwy'r beipen a Lludd yn gwrando, ond roedd yr hyn a glywai yn lol llwyr.

Aeth LLefelys ato ar unwaith, gan fesur yn fanwl.

"Reit Llefelys, mae popeth yn barod, y twll, dysglaid anferth o fedd a sidan tenau - a drud hefyd os caf i ddweud - drosti.

Mae o wedi ei brofi mewn sawl gwlad yn barod." Gwnaed yn union fel y dywedodd Llefelys a gweitniodd y cawl i'r dim.