Mae'r rhan fwyaf ohonon ni wedi gweld ffilmiau arswyd lle mae dyn gorffwyll, yng ngolau'r lloer, yn gafael yn ei wddf, yn gwneud synau sy'n awgrymu ei fod ar fin tagu ac yn troi yn ...

Ac ar y gair fe ddaeth y lloer i'r golwg a thaenu'i phelydrau dros y bae.

Cymerer wedyn ran olaf Soned XXXI: Cusana'r lloer y lli, mae'r ffrydiau'n dwyn I'r wendon serch-sibrydion llyn a llwyn, Ac awgrym ddaw i ddyn drwy gyfrin ddor Y cread o ryw undeb dwyfol hardd A dreiddia drwy'r cyfanfyd; tithau'r Nos, Delweddu wnei y dylanwadau cudd; O'r llwydwyll byw-ymrithia i wyddfod bardd Ei ddelfryd hoff, a genir odlig dlos Neu awdl gain neu farwnad felys-brudd.

A'r nod arall, anodd ond hollbwysig, ydyw cyrraedd at Olwen a dysgu cyd-fyw â hi, sydd fel y lloer i'r haul, yn ei adlewyrchu liw'r nos fewnblyg.

Gwyddoch beth rwy'n feddwl, mae'n siŵr, pan fo'r lloer a'r sêr yn ymddangos mor agos atom nes y gallwn eu cyffwrdd, bron.

Y widdon wen ydyw'r lloer-fam, sy'n llewyrchu yn y nos; hi ydyw'r fam fewnblyg, ddiwylliadol, a'i merch, Olwen - y lloer-ferch - fel ymwybyddiaeth fewnol.

Ni fynnai gerdded y bwrdd efo Merêd i fwynhau'r awel dyner a gwylio brig y llong yn corddi adlewyrchiad y lloer yn fyrdd o fflachiadau arian.

'Y Lloer' oedd testun yr awdl fuddugol, awdl boblogaidd iawn ar un adeg.

Pe byddai lloer fe allent weld ac wedyn .