Er mawr syndod i Lludd, roedd yn ei ôl yn Llundain gydag ateb Llefelys ymhen wythnos union.

Diflannodd y Coraniaid yn y man ond cadwodd Lludd ychydig o'r ffolliaid yn fyw, rhag ofn i'r Coraniaid ddychwelyd rywbryd eto.

"Oes gen ti fap a Phren mesur?" "Oes, dacw fo." Roedd map crand iawn gan Lludd yn hongian ar y pared.

Pysgota, hela a marchogaeth oedd pethau Lludd.

Problem elfennol iawn ydi'r drydedd, Lludd annwyl.

* * * * * Fel yr oedd Llefelys wedi addo yn ei lythyr, aeth i Lundain i weld Lludd yr wythnos ganlynol.

Wrth ymyl y twll mae eisiau rhoi'r badell fwyaf y medri di gael hyd iddi, ei llenwi hi gyda medd ac yna ei gorchuddio gyda sidan." A dyna'n union wnaeth Lludd.

Er mwyn cael gwared â nhw, smalia fod yn gyfeillgar tuag atyn nhw am unwaith." "Ac rydw i fod i roi'r cawl iddyn nhw'n fwyd ydw i?" meddai Lludd.

Cofion gorau, Lludd Cludwyd y llythyr gan negesydd ar geffylau chwim rhwng y ddwy brifddinas.

* * * * * Daeth tri phla dychrynllyd i ormesu Ynysoedd Prydain ac ni fedrai'r bobl druan, na Lludd, wneud dim ynglŷn â nhw.

Roedd y ddau yn frenhinoedd - Lludd yn frenin Ynysoedd Prydain a Llefelys yn frenin Ffrainc.

Dau frawd oedd Lludd a LLefelys.

Llundain oedd cartref Lludd a Paris oedd cartref Llefelys.

Fedr wyddost-ti-pwy ddim clywed ein sgwrs ni wedyn." Dechreuodd Llefelys siarad drwy'r beipen a Lludd yn gwrando, ond roedd yr hyn a glywai yn lol llwyr.

Dydd Iau Annwyl Lludd, Mon Dieu!