Y mae'r ddau, dyn a llysieuyn, yn angori wrth rywbeth diogelach nag ef ei hun fel iorwg wrth goeden, mwswgl wrth garreg neu blentyn wrth ei fam.

Ym Mhrydain heddiw prin iawn yw unrhyw ddefnydd arall o'r llysieuyn gwerthfawr hwn.

Pan gyflwynodd y Rhufeiniaid y llysieuyn i Brydain, buan iawn daeth yn boblogaidd i wneud gwin.

DEFNYDDIR y gymhariaeth hon yn aml am y bernir bod dyn, fel y llysieuyn, yn un â'i fro a'i deulu a'i dylwyth.