Arhosodd Rageur a Royal yn weddol agos at Louis wrth iddyn nhw fynd am dro.

Sylweddolodd Louis fod rhywbeth wedi digwydd ynglŷn â'r cŵn.

Brasgamodd Louis drwy'r gegin ac i lofft ei dad.

Mae'r dyn ifanc yn dilyn camrau'r enwog Louis Palau sydd wedi ennill parch ledled y byd am ei waith mawr gyda'r plant bach truenus yn yr un cyflwr yn ninas Brasilia ei hun.

Pan branciodd i ffwrdd y trydydd tro, rhedodd Louis a'r ddau gi arall ar ei ôl.

"Dyna Rex wedi datrys dirgelwch y dillad," ebe Louis wrtho'i hun ar ôl troi'n ôl am y tŷ.

ni lwyddodd y brwdfrydedd a amlygwyd yn ystod y gynhadledd i barhau am yn hir yn ei ymchwydd ac i ddylanwadu ar drigolion prydain gan i louis napoleon bonaparte, tua deufis ar ôl y gynhadledd, ddymchwel gweriniaeth ffrainc drwy coup d' tat a gwneud ei hun yn ymherodr napoleon y trydydd.

"Na, mae synnwyr cyffredin yn dweud nad y chi wnaeth," meddai Louis wedyn wrth y cŵn.

Y mae rhywfaint o ddylanwad Gwenallt ar y gerdd, ac mae'n gerdd yn yr un cywair â rhai o gerddi beirdd fel W. H. Auden, Stephen Spender, C. Day Lewis a Louis MacNeice.

Louis Bleriot yn llwyddo i hedfan awyren ar draws Môr Udd.

Yr oeddwn i'n rhy wan i feddwl erbyn hynny heb sôn am symud." "Dyna oedd y marciau a'r tyllau'n y grisiau pren felly?" meddai Louis.

Y claf cyntaf, Louis Washkansky, yn derbyn calon newydd mewn triniaeth gan y meddyg o De Affrica, Dr Christian Barnard.

Eglurodd Louis wrthyn nhw'n yr ysbyty pam yr oedd ei dad wedi bod ar ei ben ei hun drwy'r nos heb neb i alw am gymorth.

Jean-Louis oedd Cyfarwyddwr Cyffredinol Datblygiadau Diwylliannol Lorient.

"A'ch trowsus?" gofynnodd Louis.

Digwyddodd heb i'r rhan fwyaf ohonom sylweddoli hynny - ond yr wythnos diwethaf yr oedd hi'n ganrif a hanner er pan anwyd Robert Louis Stevenson.

"Dyna pam yr oedd tyllau yn eich jersi felly," meddai Louis, "ac yn wlyb gan y poer yn disgyn o geg Rex."

Ai Louis i'w weld bob cyfle a gâi, a phan ddaeth ei dad yn ddigon cryf i ddweud yr hanes, gwrandawodd y mab arno mewn syndod.

Yna cafodd Louis syniad.

A dyma nhw'n dod ac yn eistedd ar y llawr wrth ein traed ni, a chyda nhw roedd yna anferth o ddyn - 'Joe Louis' oedden nhw'n ei alw fo - ac roeddo'r un ffunud â'r bocsiwr ond mi fuaswn i'n cymryd fy llw ei fod o ddwywaith gymaint ag o.

Y bore wedyn, ychydig wedi chwech o'r gloch yn y bore, roedd Louis ar ei ffordd adref.

"Ond chwarae teg iddyn nhw, cadwent yn glos wrthym ni'n dau rhag ofn i rywun neu rywbeth ddod i'n rhwystro rhag mynd yn ein blaenau." "Ddaru chi lwyddo i gadw'n effro wedyn?" gofynnodd Louis.

Fe ddof yma yfory i gael diwedd y stori," gwenodd Louis arno ond er bod ei lais yn mynd yn wanach am ei fod wedi blino.

Doedd St Louis yn Awst yn ddim o'i gymharu â'r lle hwnnw.

Llyfai groen Alphonse yn arafa gofalus heb gymryd fawr o sylw o Louis.

"W^n i ddim am faint o amser ddaru mi orwedd," meddai, "ond wedi i mi ddod ataf fy hun, teimlais geg Rex yn gafael yn fy ysgwydd." "Ceisio eich llusgo adref yr oedd o," atebodd Louis.

Felly, wrth i mi godi i fynd i 'ngwely dyma fi'n rhoi fy nwy law ar ben Joe Louis a dweud wrth y lleill: 'Mae bwrw cythreuliaid o ddyn yn eitha hawdd.

Eistedd ar gadair ddaru 'Joe Louis'.