Torrodd llais Mali ar draws ei freuddwydion a gwelodd fod y ferch â'r plethau wedi'i gadael.

Rhoddodd ei gadw-mi-gei'n ôl yn ei le ar ben y gist ddreir a brysio i lawr i'r pasej, lle'r oedd Mam yn disgwyl amdano a Mali eisoes wedi'i chlymu yn y bygi.

Yn wir, y tu allan i'r cylch teuluol roedd iddi enw o fod yn ferch ddelfrydol, bob amser yn gwenu ac yn barod i sgwrsio â phawb; ond amheuai Mali fod ynddi fwy nag ychydig o elfen yr angel pen-ffordd.

Cydnabu Mali iddi'i hun y gallai fod yn orsensitif ar y pwnc; yn ddiau roedd hi'n rhy ymwybodol o welwderei hwynepryd wedi pwl o salwch.

'Dad, Dad,' galwodd Mali a chwifio'i dyrnau yn yr awyr.

Wedi dychryn mae e Aeth Mali, ei fam, i'r Infirmary neithiwr.' Ni bu ganddi erioed awydd na dawn i siarad â phlant bach lleiaf y Teulu, ond nawr roedd Amser ei hun fel pe bai wedi sefyll o'i chwmpas a chlywodd ei llais ei hun yn cysuro'r un bach: 'Mae popeth yn iawn, Robin, bydd dy fam yn dod 'nôl atat cyn bo hir.

Methai Merêd â diolch digon i Mali a Robin am eu gofal a bu Dilys hithau'n ddigon hael; ei diolch cyn ymadael.

Roedd Rhys wedi deall bod arian yn brin fyth oddi ar iddyn nhw symud a dod i fyw i'r tŷ yma, toc ar ôl i Mali'i chwaer fach gael ei geni.

Yn hwyr y noswaith honno wedi treulio diwrnod digon diddan efo Mali a'r plant, cychwynnodd Merêd a Dilys am Gaergybi i ddal y llong hwyr am Iwerddon.

Daeth i gof Mali yr achlysur pan welodd Dilys yn dda i ganmol siwt goch a wisgai Mali gan ddweud ei bod yn rhoi lliw iddi; amheuai Mali mai awgrym oedd hynny fod ei chroen yn ddiliw heb gymorth y siwt.

Helô, Rhys; a sut wyt ti, pwt?' gofynnodd i Mali a gwenodd Mali lond ei hwyneb.

Mae Tomos Alun, sy'n ddisgybl yn Nosbarth Ffrydlas Ysgol Abercaseg, yn chwarae rhan y Dafydd ifanc, sy'n cael ei fagu i bob pwrpas gan Mali.

Ond ar y cyfan, gwaredigaeth i Mali oedd gweld eu cefnau a doedd neb yn falchach na Robin o'u gweld nhw'n mynd.

Cwynodd honno ar unwaith fod Guto a Rhodri wedi crafu blaenau eu hesgidiau newydd ond ni ddywedodd air o gymeradwyaeth am yr olwg sbriws oedd ar ddillad y tri, canlyniad ymdrechion Mali i'w cadw'n lân.

Pan âi â Mali i'r parc am dro yn y bygi ar fore Sadwrn, er mwyn i Mam gael llonydd i lanhau, byddai'n gwneud ffrindiau â phob ci a welai.

Gallai Mali ddeall na fynnai Merêd ollwng gafael ar Dilys.

Byddai Dad yn achwyn yn aml am y sŵn a wnâi o a Mali ei chwaer, a go brin y caniatâi ychwanegu ato!

Yna, ildiodd yr handlen i Rhys, 'Cofia beth dw i 'di deud wrthot ti a chymer ofal ohoni.' Anwesodd Mali cyn camu'n ôl i'r tŷ a sefyll yn y drws.

Yr un rhybuddion oedd gan Mam bob wythnos yn ddi-ffael, fel petai o'n debyg o anghofio ac yntau wedi bod yn mynd â Mali i'r parc bob bore Sadwrn oddi ar ddechrau'r haf.

Mae 'na waith peintio a phapuro iti,' meddai Mali yn bryfoclyd.

'Rhys,' clywodd Mam yn galw arno o waelod y grisiau, 'mae Mali'n barod 'ŵan.'

'Sut mae geneth Dad, 'te?' meddai Dad wrth Mali.