"Peidiwch â sôn, Meistres Williams.

Ond nid oedd Fflwffen yn hoffi cael ei gwylio o hyd, ac ni bu fawr o dro yn rhedeg i ffwrdd oddi wrth ei meistres ar ôl iddi gyrraedd y berth uchaf.

Cymerodd un o'r morwynion y papuryn i'w meistres.

Ac nid dim ond y cefndir a'r celfi sy'n dod i ran y cynllunydd i'w dyfeisio, ond y gwisgoedd hefyd; technegydd yn gweithio i ganllawiau'r cynllunydd ydi meistres y gwisgoedd.

Felly ar Elisabeth y syrthiodd y cyfrifoldeb o gadw trefn ar y plasty a'r gweinyddion yn ogystal a'r gofal am ei brodyr a'i chwaer fach, yn enwedig pan fyddai Meistres Mary Games yn mynd a'i mab hynaf, Richard, i'r plas newydd ger Y Fenni.

Yr un oedd y gân, neu ganeuon, ymhob man, a dyma nhw fel y cofiaf heddiw: 'O meistres fach annwyl A siarad yn sifil Calennig os gwelwch yn dda, Yna llwyddiant i'r gwydde A'r moch a'r ceffyle A hefyd i'r defed a'r da.' Os byddai seibiant go hir cyn i ffenestr y llofft gael ei hagor fe fyddem yn canu'n uchel a chyflym: 'Os ych chi'n rhoi, Dewch yn gloi Ma' nhrad i bron â rhewi.' Mewn ty arall, neu fferm arall, fe fyddai'r gân yn wahanol rhywbeth fel hyn: Mae'r hen flwyddyn wedi mynd Wedi cuddio llawer ffrind, O!

Aeth i'r neuadd a sefyll am ychydig fel meistres y stad o flaen y drws bychan annymunol i roi ar ddeall iddo ef ac iddi'i hun nad oedd arni hi mo'i ofn.