Y bore wedyn roedd Merêd yn awyddus i fynd i grwydro naill ai ar hyd yr arfordir i gyfeiriad An Spideal neu i fyny'r dyffryn i gyrion Loch Coirib er mwyn cael mwynhau'r golygfeydd a'r tawelwch digymar; ond mynnodd Dilys gysgu ymlaen ar ôl cyfeddach y noson cynt.

Ar y diwrnod llawn olaf yn Galway, mynnodd Merêd eu bod yn mynd ar y llong i Ynysoedd Arainn.

'Yli, Merêd, arna i mae'r bai mae'n siŵr...ond mi ddylet ti sylweddoli nad ydw i'n hoffi'r math yma o wylia erbyn hyn.

Gafaelodd yn ei law ac meddai, 'Mae'n ddrwg gen i Merêd...mi ddifethis i bopeth on'do?'

Ond ni fedrai Merêd fwynhau ei hun i'r eithaf heb 'enaid hoff cytu+n' wrth ei ochr.

Mae Slimbridge yn ganolfan adar-dþr gyfleus i chwi yn yd de, ond fy hoff lecyn yw Gwarchodfa Martin Mere yng Ngogledd Lloegr.

Syniad Merêd oedd yr ail fis mêl ac roedd Dilys yn ymddwyn fel pe bai wedi penderfynu diodde'r peth er ei fwyn ef.

Daeth Merêd a Dilys yn ôl a'u hail fis mêl yn ymddangosiadol gytu+n a chariadus.

Methai Merêd â diolch digon i Mali a Robin am eu gofal a bu Dilys hithau'n ddigon hael; ei diolch cyn ymadael.

Mi ddo i ar dy ôl di cyn bo hir.' Ac i'w wely yr aeth Merêd yn ddigon penisel gan adael Dilys yn ganolbwynt sylw'r cwmni.

Yn hwyr y noswaith honno wedi treulio diwrnod digon diddan efo Mali a'r plant, cychwynnodd Merêd a Dilys am Gaergybi i ddal y llong hwyr am Iwerddon.

Gallai Merêd fod yn ddifeddwl weithiau ond roedd o'n ddigon addfwyn drwy'r cwbl.

Arhosodd Dilys yr ochr draw i'r bont a gweiddi, 'Rydw i'n mynd - wela i di heno.' Gwelodd Merêd fod rhaid ufuddhau ond gwnaeth hynny'n anfoddog iawn.

Ond mynnu mynd yn ei flaen wnaeth Merêd; ni chredai y deuai'r glaw'n fuan - ni fynnai gredu hynny gan gymaint oedd ei awydd i sugno'r diferyn eithaf o fwynhad o'r profiad hwn.

Dechreuodd Merêd amau ei allu carwriaethol.

Ceisiau Merêd gysuro ei hun fod hynny am nad oedd angen i ddau cytu+n fod yn clebran yn ddibaid - ond ni lwyddodd i argyhoeddi ei hun.

Merêd oedd yn cael y bai am y cwbl.

'Ia, hwyrach y dylwn i fod wedi meddwl am hynny,' meddai Merêd yn ddigon cyndyn.

'I be ar y ddaear oedd arnat ti isio gwisgo sgidia fel 'na i ddwad i le fel yma?' gofynnodd Merêd yn dechrau colli amynedd.

Dechreuodd gerdded ymlaen ond nid oedd symud ar Merêd.

Hyfryd oedd gweld y llyfryn bach hwnnw, Mere Christianity, o eiddo C.S. Lewis, yn cael lle mor anrhydeddus ar y silffoedd.

Roedd hi'n ddau o'r gloch y bore ar y ddau yn mynd i'w caban a chan nad oedd y gwelyau cyfyng yn addas iawn ar gyfer gweithgareddau carwriaethol, rhoes Merêd y syniad o geisio ailgynnau nwydau Dilys o'r neilltu am y tro.

Ni fynnai gerdded y bwrdd efo Merêd i fwynhau'r awel dyner a gwylio brig y llong yn corddi adlewyrchiad y lloer yn fyrdd o fflachiadau arian.

Gallai Mali ddeall na fynnai Merêd ollwng gafael ar Dilys.

Tybiai Merêd y gallai fod yn hwyl - ond nid efo Dilys.

Dichon mai'r adran sy'n estyn noddfa a chynefin i'r adar naturiol wyllt sy'n denu'r gwyliwr adar selog i Martin Mere.

Pan ddaethpwyd at bont dros yr afon Coirib fe gyfareddwyd Merêd gan y cannoedd o eogiaid yn ystwyrian yn ddioglyd ar wely'r afon a mynnodd aros yno i'w gwylio.

Yn sicr, ni cheir golygfa fwy ramantus na heidiau o wyddau gwyllt yn croesi cynfas liwgar y machlud, a chefais gyfle i fwynhau hynny droeon ym Martin Mere.

Cafwyd sgwrsio a chwerthin a chanu - i gyd yn amlwg wrth fodd Dilys, cymaint felly fel iddi wrthod yn lân - gadael y cwmni pan awgrymodd Merêd tua hanner nos ei bod yn amser noswylio.

Wedi teithio am ysbaid gyda'r ddau yn syllu'n ddiymateb drwy'r ffenest ar y wlad yn gwibio heibio, mentrodd Merêd dorri 'r ias.

Roedd Merêd wedi cysgu erbyn i Dilys gyrraedd y gwely.

I Merêd roedd holl awyrgylch y lle'n amheuthun - y symlrwydd cyntefig ac yn arbennig yr heddwch perffaith heb na cherbydau swnllyd na phobl drystfawr i'w ddifetha.