"Ond wyddost ti Gruff, rydw i'n teimlo rhyw fur rhwng fy mhlant a minna, rhyw ddieithrwch..." "Wyt ti?

Daeth awydd arnaf i ffoi o'r lle hwn a'i atgofion, yn ôl at fy mhlant.

Yr ydw i yn Gymro ac y mae fy mhlant yn hanner Albaniad - a diau mai y genedl honno a roddodd y mêl ar ein bara ceirch.

Fe gafodd dau o 'mhlant malaria ac fe fuon nhw farw.

'Roedd o'n beth digon amlwg na fuasai neb yn disgwyl i'r Beibil fod yn siarad, er y byddai y bobol oedd yn hwnnw yn gorfod siarad ar bnawn Sul pan fyddai yna holi'r plant yn yr ysgol þ "Be ddeudodd Samiwel bach wrth Dduw 'y mhlant i?" 'Roedd pobol mewn oed yn sôn bod yna bethau digon difyr fel cerdded drwy'r mwd a chwffio efo llewod yn Nhaith y Pererin, ond 'doedd dim dichon cael hyd iddyn nhw fel y medrech chi gael hyd i Dôn y Botel neu Spargo'r Felin yn Nedw.

Pan oeddwn yn fachgen ysgol cymerai ddiddordeb mawr ym mhlant Deiniolen a oedd yn aelodau o Urdd Gobaith Cymru.

Mae fy mhlant yn hapus iawn yno.

Gwinllan a roddwyd i'm plant ac i blant fy mhlant, yn dreftadaeth dragwyddol.