"Mi glywaist fi'n sôn, mae'n debyg," ebr efô, toc, "am fodryb y misus acw - Anti Lw, chwedi hitha?" "Do.

Mae pobol fel Anti Lw'r misus acw yn dal i fyw neu bydd pawb o'u cwmpas yn barod i'w claddu." "Beth mae'r greadures wedi'i wneud iti?

Roeddan nhw wedi cael eu chwistrellu hefo pob math o sothach drud at bob dim nes yr oedd yn syndod nad oedd eu crwyn nhw'n gollwng!y misus, Anti Lw mewn unigrwydd urddasol ar y naill ochr, Huw Huws a minnau ar y llall.

"Wel, na, 'dwy ddim..." "Nag wyt, neu 'faset ti ddim yn sôn am ddiddanwch yn yr un anadl â hi." "Blin?" "Nid hynny'n gymaint â'i bod hi wedi mynd i dra-arglwyddiaethu yn y fan acw." "Beth am y misus?" "Mae'r hulpan honno o dan yr argraff y caiff hi gydaid o bres ar 'i hôl os bydd hi farw, ac mae'nhw fel person a chlochydd hefo'i gilydd.

"Yr ydan ni'n ddiolchgar iawn i chi am yr ŵydd, Huw Huws," ebr y misus, ar Iol i'r gŵr hirwyntog hwnnw eistedd i lawr drachefn.

Llithrodd y pen-teulu yn ddiymhongar i gadair y cerfiwr, a chymerth y misus ei hunan yr awenau yn y pen arall.

Roedd Ledi Gysta mor ddelicet." "Wilias-y!" ebr y misus, yn sydyn.

Y misus, druan, ydoedd wedi myned i ffordd yr holl daear.

Yr oedd y lliain mor glaerwyn, y grefi mor ansefydlog, llygaid Anti Lw a'r misus mor dreiddgar, fel y byddai'n amhosibl bron i mi ddod trwy'r cinio'n ddidramgwydd ac yn ddigonol.

'Chlywi di byth am ddim yn digwydd i bobl fel Anti Lw'r misus acw.

"Wilias-y!" Torrodd y misus ar y distawrwydd.

Mi wyddost am y misus acw, mai glanweithdra ydi'i chrefydd hi.