Amser cinio cafwyd cyfle i dynnu'r sgis, datod yr esgidiau, sythu 'nghoesau, ac, wrth gwrs, diod poeth o 'Le Mumba' - siocled poeth a brandi!

Gwthiodd y bwtler gadair wiail laith yn erbyn cefn fy nghoesau ac eisteddais i lawr.

Roedd fy nghoesau'n brifo'n ofnadwy ar ol ail afael yn y sgio, ac yn crynu bob tro y safwn yn llonydd.

Chwipiai gwynt Ebrill dros Lyn Ogwen gan godi croen gþydd ar fy nghoesau wrth i ni gymeryd y camau cyntaf tua'r cwm - roedd gen i drowsus hir yn y sach cefn rhag ofn!

Tra roeddwn i'n newid, fe ddaeth Negro i mewn, a rhwbio yn fy nghoesau i, a dechrau canu grwndi fel yr oedd o'n ymwthio'n gorff yn erbyn fy nghrothau i.

Pan welwn nhw felly'n ymfyddino, a Thalfan yn agosa/ u fel rhyw Urien Rheged i'm cyfarch a'm herio â chawod o regfeydd, hiraethwn am ddihangfa, a dychmygu fy hun yn neidio ar un o'r beiciau a phedlo nerth fy nghoesau nes cyrraedd diogelwch tangnefeddus y dref, y traeth neu'r foryd.