Gadawn hanes Mrs Pamela Shepherd am y tro.

Ychydig ddyddiau wedi hynny gofynnodd perchennog y llety lle roedd Pamela'n byw, "Ydych chi wedi gweld y bobol sy wedi dod i'r Poplar?

Un bore, beth amser ar ôl ei throedigaeth, penderfynodd Pamela weddi%o ar ei gliniau cyn cychwyn ar ei gwaith dyddiol.

Tra oedd yn cerdded fel hyn, ei meddwl yn bell oddi wrth y bobl o'i hamgylch, agorodd merch ffenestr llofft tŷ cyfagos a galw allan, "Pamela, be wnei di yma?" Trodd Pamela i weld pwy oedd yno ac meddai'r ferch wrthi drachefn, "Rown i'n meddwl amdanat ti ychydig eiliadau cyn iti ddod i'r stryd.

Ond fe'i cafodd Pamela'i hun yn amddiffyn yr efengylwyr heb ystyried ei sefyllfa'i hun ac meddai wrth y ferch, "Ti ddylai fod yr olaf i fynegi barn - y fath berson â thi."

Ymhen rhai blynyddoedd priododd â gwr yn dwyn y cyfenw Shepherd ac fel - Pamela Shepherd y byddwn ni'n ei hadnabod o hyn ymlaen.

Blinodd yn fuan ar gwmni Pamela a'r plant gan adael ei wraig mewn mwy o bicil nag erioed gan ei bod yn feichiog.

Teimlai Pamela fod barn Duw wedi ei chyhoeddi yn ei herbyn hithau y noson honno a'i bod yn ei chlywed o enau Dowdle.

Hyd yn oed pan oedd ganddi dair merch, Kate, Pam a Polly, gadawai ef y cartref am wythnosau meithion o dro i dro gan daflu'r holl ofalon ar ysgwyddau Pamela.

Roedd Pamela'n gobeithio'i fod wedi newid ei ddull o fyw, ond fe'i siomwyd.

"Bu+m chwant rhoi'r gorau i'r gegin gawl a drefnwn yn y fan hon ond mae fy ngweithwyr yn dweud wrthyf mai'r cawl a'r bara sy'n cael eu rhannu gan y Genhadaeth yw'r unig fwyd a gaiff rhai o'r trueiniaid yno." Ar ôl iddi hi gyrraedd, yr hyn a welodd Pamela oedd anferth o ddyn a barf drwchus ganddo yn dringo i'r llwyfan i bregethu.

Gwyddai Mrs Pamela Shepherd mai Duw oedd wedi ei dysgu sut i ddidoli'r bratiau a dywedodd hynny wrth gyfeillion lu o weithiau yn ddiweddarach.

Cofiodd Pamela fel y bu iddi hi weld a chlywed dau ŵr yn canu emyn ar y strydoedd yn Nhal-y-waun flynyddoedd cyn hynny.

Rydych chi'n gweithio mor galed i fagu'ch plant." "Ond rydw i'n ddrwg," meddai Pamela wedyn, "ac all neb na dim fy ngwneud i'n wahanol.

Oherwydd y dylanwad duwiol hwn, penderfynodd Pamela nad oedd yr ysgol a fynychai ei merched hi'n addas i blant Cristnogol.

"Medraf," atebodd Pamela ar unwaith.

Rhedodd honno i lawr y grisiau gan dybio fod Pamela'n dechrau gwallgofi ond ychydig wedi hyn cafodd hithau hefyd droedigaeth.

Gwnâi Pamela ei siopa ar fore Sul.

Dechreuodd balchder gorddi Pamela a phenderfynodd na châi neb dorri cwrls hardd ei genethod a'u gwneud i edrych fel plant oedd yn cardota ar y plwyf.

"Fe fyddai'n dda gen i," meddai Pamela, "pe bai rhywun yn gwneud rhywbeth tebyg i 'mywyd i." "Tewch â sôn,"atebodd y lletywraig yn ei hacen Wyddelig.

Y llong hwyliau 'Pamela' oedd teitl y cywydd cyntaf a luniais.

Fel plant y rhan fwyaf o deuluoedd tlawd yn y cyfnod hwn bu rhaid ­ Pamela fynd allan i weithio pan oedd yn ifanc iawn ond disgynnodd i gwmni drwg ac arweiniodd ei chydweithwyr hi'n fuan ar hyd eu ffyrdd nhw.

Yn ddiweddarach, gweithiai Pamela yng nghartref y Boothiaid.

Ein gwrthrych yw Pamela Morgan, un o blant Bedyddwraig dduwiol a hanai o deulu Hugh Evans, Ffair-rhos, gwraig a ddysgai y Beibl yn gyson i'w phlant.

Wel, dewch i mewn i gyd." Cawsant wahoddiad i aros yn y cartref hwnnw a gofynnwyd i Pamela ofalu ar ôl y ferch, gan nad oedd yn mwynhau'r iechyd gorau.

Ar ôl iddi hi fynd i mewn i'r siop, edrychodd Pamela o'i chwmpas yn graff gan nodi sut ddefnyddiau oedd yn y lle a lleoliad popeth.

Esboniodd Pamela ei bod wedi sylweddoli eu bod hwy oll yn bechaduriaid euog ac yn haeddu llid Duw a chyda hyn gwahoddodd wraig y llety i benlinio gyda nhw.

Ond ni allai Pamela ei chynorthwyo a dechreuodd wylo'n hidl.