Wrth fynd heibio i un o'r cilfachau ymochel ar y pier fe welson nhw hen ŵr a hen wraig yn eistedd gyda'i gilydd.

Rydyn ni'n ddigon uchel yn y fan'ma." O ochr y pier, wrth graffu dros y rheiliau, roedd modd gweld am filltiroedd.

"Edrych arni'n cicio'i choesa'." "Gobeithio na wnaiff y pier 'ma ddim dechra cicio'i goes', 'te," meddai Joni.

"Gobeithio bod y pier 'ma'n saff," meddai wrth Sandra, gan graffu ar y coed dan ei draed.

Fel roedden nhw'n mynd i lawr y grisiau ger ochr y pier, fe ddigwyddodd Joni sylwi ar ei dad.

Clymwyd cwch Huw wrth y lanfa ger pier Bangor, a chychwyn cerdded i fyny'r allt am yr ysbyty.

Ar droeon eraill aent am dro i'r pier, yn enwedig os byddai llong yn cyrraedd.

"Mi biciodd yn ôl yma pan oeddech chi'ch dau draw ar y pier.

Y Mwmbwls yw'r bae cyntaf ar ochr ddwyreiniol Bro Gþyr, ac mae'r Garreg Galch a welir ger y Pier yn ddirgelwch llwyr i ddaearegwyr.

Y peth cyntaf dynnodd sylw Joni pan gyrhaeddson nhw'r pier oedd y bylchau oedd rhwng ystyllod y llawr.

Wrth iddyn nhw gerdded ar hyd y pier, sylwodd fod gwylan fôr yn eu dilyn.