Roedd hygrededd yn nodweddu'r oes ac anwybodaeth ynglŷn â gwir hanes y Cymry a'r traddodiad barddol ar y pryd yn rhoi rhwydd hynt i hynafiaethwyr Cymru, Lloegr ac Ewrob chwedleua a rhamantu derwyddol a chynoesol.

'R hen Ida yn sentimental ac yn rhamantu - ydi mae'n siwr yn ddigon amal - ond nid ar Enlli.

Ddaeth yna ddim da o symud y ffon oddi yno; mi fu fy nhad farw ac mi fu+m innau mewn perygl einioes hefyd, ac mi fu Maes y Carneddau mewn perygl." "O Alun dydw i ddim yn dy ddeall di weithiau, dyma ti eto'n rhamantu ac yn byw mewn byd o ffantasi." "Efallai'n wir.

Roeddech chi'n dweud rwan eich bod chi'n rhamantydd, ydi hi'n bosibl mai rhamantu am gefn gwlad ydych chi wrth ddweud eu bod nhw'n llunio englynion ac yn y blaen?

Gan fod i Ddinbych, a'r Capel Mawr yn arbennig, le mor gynnes yn fy nghalon y mae perygl fy mod yn syrthio i fagl rhamantu.

Ond rwy'n gwybod 'mod i'n rhamantu i raddau, ond eto mae 'na beth gwir yna.