Llyfrgell Home Page Contents

Llyfrgell Owen Phrasebank

sandra

sandra

"Edrych, mae Julie Angharad wedi deffro," meddai Sandra gan bwyntio hefo'i llaw chwith.

"Barod, Joni?" Gwasgodd Sandra ei law ac ar hynny cododd ei braich i symud y blanced o'r ffordd.

Priod ffyddlon Alwena a thad annwyl Sandra.

Roedd Mrs Sandra Kramer yn sâl yn ei gwely gyda'r ffliw.

"Eitha' gwaith â fo," meddai Sandra.

"Pwy?" gofynnodd Sandra.

"Mam," gofynnodd, "ydych chi'n meddwl bod rhinoserosys yn lecio rhinoserosys?" "Mae'n rhaid 'u bod nhw, 'ngwas i," oedd yr ateb, "neu fyddai 'na ddim rhinoserosys bach, yn na fyddai?" A dyna Sandra a Hubert wedyn.

"Be'wyt ti'n 'i freuddwydio, rŵan?" gofynnodd Sandra iddo'n sydyn.

"Mae o, siŵr," meddai Sandra.

Roedd yn ddirgelwch i Joni sut y gallai unrhyw ddyn syrthio mewn cariad efo'u Sandra nhw.

"Wyt ti'n clywed rhywbeth?" "Nac ydw i." "Na finna' chwaith." "Sandra, pam rwyt ti'n sibrwd?" gofynnodd Joni, gan ddal i wneud hynny ei hun.

"Gobeithio bod y pier 'ma'n saff," meddai wrth Sandra, gan graffu ar y coed dan ei draed.

Clywodd Joni ei galon yn curo fel gordd, ac ar yr un pryd rhoddodd Sandra sgrech nes bod y lle'n diasbedain.

Ydi hi wedi mynd ers meitin?" gofynnodd Sandra.

Llwyddodd Sandra i dyfu pedwar pen ar yr un pryd, a phob un ohonyn nhw'n wahanol.

Ganed merch fach Georgia, i Andrew a Sandra Duggan Edwards, Rhiwlas, chwaer fach i Mollie.

Pan gyrhaeddson nhw, buan y gwelodd Sandra nad oedd pethau mor syml ag yr oedd wedi tybio.

Cyn gynted ag y cyffyrddodd Sandra'r blanced, fe gododd honno ohoni'i hun, a daeth rhyw sgrech fyddarol, annaearol o rywle.

"Mae hwn'na'n licio'r haul hefyd," meddai wrth Sandra, gan wenu.

Yn y fath sefyllfa roedd Joni a Sandra fel dau o bethau gwirion, yn neidio ac yn prancio, yn chwifio'u breichiau ac yn gwneud ystumiau o bob math.

"Be' sy'n bod ar Dad, Sandra?" gofynnodd.

Camodd Joni a Sandra'n ôl yn eu dychryn, ond chwyddodd y bwystfil gan ymddangos yn fwy, ddwywaith, nag o'r blaen.

"Be' wyt ti'n feddwl, Sandra?" gofynnodd Joni.

Sandra aeth gyntaf, a Joni'n dilyn yn dynn wrth ei sodlau.

Safodd Sandra'n ei hunfan pan gyrhaeddodd hi drofa.

"Paid â meddwl 'mod i'n gwneud môr a mynydd, Sandra bach," meddai hi, "ond dydi hi ddim wedi mynd â'i sbectol hefo hi.

"Lle mae Hubert, Mam?" gofynnodd Sandra.