Pregethai'n aml ar y Suliau, a'i unig amcan oedd "helpu allan" eglwysi o bob enwad.

Y capel oedd sylfaen y patrwm hwnnw: Aem yno bron bob nos yn yr wythnos ac eithrio nos Sadwrn, ac yr oedd ein Suliau'n arbennig o lawn.

Fe gyhoeddid rhyw fath o ddyddiadur - dyddiadur a dim ond Suliau ynddo fo - Suliau am ddeng mlynedd ymlaen.

'Roedd o'n gwybod yn eithaf nad oedd bosib bod gen i ryw lawer o Suliau wedi'u llenwi.

Mae yna brinder pregethwyr heddiw, a thipyn o drafferth yw hi i lenwi'r Suliau mewn llawer eglwys.

Bara beunyddiol pob ymgeisydd am y weinidogaeth oedd sicrhau cyhoeddiadau ar y Suliau.

'Roeddwn i wedi prynu dyddiadur Suliau ond 'doedd gen i ddim un cyhoeddiad ynddo fo chwaith.

Ychydig iawn o gyfle oedd yna i fwynhau chwarae ac adloniant weddill y flwyddyn gan bod dathliadau o unrhyw fath yn cael eu cyfyngu i goffa/ u dyddiau gŵyl sant yr eglwys leol a'r Suliau.

Fel y gwelsom yn y bennod flaenorol, mae'n dra thebygol fod yn well gan y mwyafrif o'r trigolion gynt fynychu'r Twmpath Chwarae ar y Suliau, yn hytrach na mynd i'r Eglwys.

Wrth gwrs, gellid llenwi Suliau ymlaen am ddwy neu dair blynedd neu fwy na hynny.

Y mae Cymru heddiw wedi ei rhwygo'n ddwy ar y Suliau, Cymru Gymraeg a Chymru Saesneg.