Nid oedd neb ar ôl ond y tafarnwr ac yntau erbyn hyn.

"Y cyfan rydw i ei angen yn awr ydi cornel fach glyd i roi fy mhen i lawr." "Mae'na le yn y stabal," meddai'r tafarnwr yn gyndyn, ond heb feiddio edrych ym myw llygaid tywyll y cardotyn.

Ond roedd gŵyl y Nadolig yn nesa/ u a gan ei bod yn dymor o ewyllys da, penderfynodd y tafarnwr yn Plouvineg gynnal gwledd gan wahodd holl drigolion y plwyf yno i'w mwynhau eu hunain.

Roedd y tafarnwr wedi ei ddanfon i'r stabal ac roedd wedi gweld yng ngolau'r gannwyll nad oedd yr un dyn byw arall yno heblaw amdano ef.

Oes 'na chydig o sbarion ar ôl i mi tybed, wedi i chi i gyd gael eich gwala?" "O, mae yna ddigon o sbarion," atebodd y tafarnwr.

Dechreuodd y bobol chwalu gan adael fesul un a dau, wedi diolch yn gynnes i'r tafarnwr am ei groeso.

Mae yna ddigon i bawb yma." Er ei fod yn swnio'n hael ac yn garedig, nid oedd golwg rhy hapus ar wyneb y tafarnwr.