Fel petai'n benderfynol o ddymchwel ein darlun cyfeiliornus fe sgrifennodd Saunders Lewis un o'r nofelau mwyaf telynegol a luniwyd yn Gymraeg.

'Roedd ganddo ei lais ei hun a'i idiom ei hun, llais dychanol, telynegol, cyfareddol.

Gwelodd gerddi'r bardd Almaenaidd Heine, a swynwyd ef gan eu cynildeb dethol a'u hysbryd telynegol.

(Rhyfedd, gyda llaw, mor hawdd yw pentyrru ansoddeiriau amrywiol - gwrthgyferbyniol yn wir - wrth geisio cyfleu naws y gwaith; dramatig, telynegol, &c.) Gwiriondeb, wrth gwrs, fuasai haeru mai'r nofel hon sy'n rhoi'r darlun 'cywir'; dehongliad unigolyddol iawn a geir.