Yn y rhaglen ddogfen Zero Gravity: A Space Requiem ar BBC Dau, clywsom sut yr aeth ati i ysgrifennur cerddi (a ddarllenwyd gan Lindsay Duncan) ai theimladau wrth iddi aros iddo ddychwelyd yn ddiogel.

Roedd yn dal yn ansicr iawn o'i theimladau tuag ato ac felly'n swil yn ei gwmni'r dyddiau hyn.

Dyna roeddwn i'n ei olygu wrth anaeddfedrwydd: methu derbyn y sefyllfa ac addasu iddi, ei theimladau gorffwyll, melodramatig yn lliwio ei holl agwedd ar fywyd, nes bod popeth yn cyfyngu a chulhau i un pwynt caled fel haearn, na adawai yr un dewis amlwg arall iddi ond ei lladd ei hun, a dianc o garchar ei meddwl felly." "O, rwyt ti'n fodlon derbyn ei bod hi o ddifri ynglŷn a'r peth, felly?

Hen wraig dawel oedd hi, wedi hen ddysgu llyffetheirio ei theimladau.

O flaen y pum cant a mwy o ymfudwyr a morwyr ar ei deciau, yn edrych gyda theimladau digon cymysg ar y tynfad yn prysur ddiflannu o'u golwg, roedd mordaith o bron i bedwar mis.

Darllenodd y gerdd yn y cyfarfod, yn oedi adegau wrth iddi ail greu ei theimladau a'i hofnau.

Ymhellach, cefnai'r disgyblion ar ddysgu iaith gyda theimladau negyddol, sef nad oeddent hwy'n ddigon da i fynd ymlaen â'r gwaith ac y byddent, o barhau, yn methu ag ennill cymhwyster a fyddai'n cael ei gydnabod yn gyhoeddus.

Y mae'n amlwg fod diolch a theimladau twymgalon yn eu plith yn gyffredinol.

Yr oedd yr hen wraig y cefais i'r fraint o'i hadnabod yn siarp a sensitif hyd y diwedd, yn falch ac yn atgofus, yn feistres ar ei theimladau ac ar ei meddyliau.