Lwyddodd i ffonio naw o'r pymtheg ac roedd pob un ohonynt, ar wahân i Mrs Andrews a oedd yn dibynnu, 'yn dibynnu, Vera fach', arni i gael ei thŷ'n barod cyn ei pharti Nos Galan, wedi deall a derbyn y sefyllfa.

Pan ddechreuodd Vera John lanhau i Edward Morgan gyntaf, nid oedd yn hoffi'r syniad o weithio mewn tŷ lle'r oedd yna ddau gi.

'Dere ma ac fe gei di ysgub ar dy din?' galwodd Vera gan blygu i godi'r bag o'r palmant.

Roedd pedwar o'r gweddill wedi mynd i ffwrdd dros y Nadolig a'r flwyddyn newydd ac nid oedd gan y ddau arall, gweddw a oedd wedi torri pob cysylltiad â'r byd ers i'w gŵr farw bymtheng mlynedd ynghynt, a hen lanc nad oedd Vera ond wedi bod yn gweithio iddo er mis Awst y flwyddyn flaenorol, ffôn yn eu cartrefi.

Roedd hefyd wedi cynnig mwy o arian iddi ac, wedi pwyso a mesur, cytunodd Vera i roi cynnig o fis arni.

Nid oedd Vera'n cofio iddynt eu graeanu unwaith yn ystod y deugain mlynedd y bu hi'n byw yn y dref.

Cofiai Vera'n iawn sut y byddai'r newidiadau lleiaf i'w drefn yn gwneud Arthur yn bigog ac yn anodd i fyw gydag ef am ddyddiau.

Trawyd Vera gan awyrgylch oer y tŷ ar unwaith.

Plygodd Vera i'w codi a sylweddoli mai nodyn Megan oedd y darn papur.

Gallai ddychmygu ystum aesthetig Vera Puw-Jones, y tiwtor, wrth anwesu'r brigyn yn hwyrach heno, a'i chlywed yn ei chanmol am ddewis y bwa perffeithiaf ei ffurf ar holl lethrau'r Frenni.

Roedd hefyd yn atgoffa Vera o Arthur, ei diweddar ŵr; yn ymarferol iawn os oedd angen trwsio unrhyw beth, ond yn dda i ddim am lanhau ar ei ôl.

Keith Jones ydw i, a fy chwaer Vera Brown a'i mab Christopher oedd fy nghydweithwyr yn y cywaith ysgrifenedig.

Hoffai Vera ei gwaith ac ymfalchi%ai yn y gofal a gymerai o'i thai.

Neu efallai ei fod wedi mynd at ei frawd a'i chwaer, er gwyddai Vera nad oedd hynny'n debygol.

Teimlai Vera'n agosach ato ef nag y gwnâi at eraill y gweithiau iddynt; roedd hi'n gartrefol ac yn gysurus yn ei gwmni, ac er nad oedd hi'n un i hel clecs, roedd Edward Morgan wastad yn barod am sgwrs ac ni fyddai, fel y rhan fwyaf o'i chyflogwyr, yn siarad byth a beunydd am ei hunan.

Roedd y drewdod yn annioddefol, yn sur ac yn fel r yr un pryd, a theimlodd Vera ei stumog yn dechrau troi.

Cododd Vera ei dwylo i'w hamddiffyn ei hun a gollyngodd ei bag.

Doedd y flwyddyn newydd yn ddim ond pedwar diwrnod oed, ond yn barod nid oedd yn flwyddyn dda i Vera John.

Ymladdodd Vera am ei hanadl, ei dynnu mewn yn ddwfn a'i lyncu'n awchus er mwyn ei chadw'i hun rhag llewygu.