'Roedd o'n cysgu bob nos, "efo'r cyrtens am ei wddw%, medda fo.

O'r diwedd gollyngodd y llysywen hyll a wasgai am ei wddw ei gafael.

Mae gwaith fel hyn dipyn yn newydd i chi, ond yr ydw i wedi hen arfer â fo.' Wedi dweud hyn, symudodd Ernest i siarad â rhyw sbrigyn o fonheddwr, a dywedodd yn rhy isel i Harri allu ei glywed: `Mi wna i i'r d l ene dorri corn ei wddw neu gorn gwddw ei geffyl cyn canol dydd.' Canodd y corn, ac ymaith â'r cŵn, a'r marchogion yn eu dilyn.

'Rydw i'n deall dy fod ti eisiau ymuno â'r giang?' 'Ydw.' 'Be 'di dy enw di?' 'Dei.' 'Dy enw llawn di?' 'David William Lewis.' Ac yna rhag i Bilo sylwi ar lythrennau cyntaf ei enw, ychwanegodd yn sydyn: 'Dei neith.' Cythrodd Bilo'n sydyn i wddw'r bachgen a'i ysgwyd fel cath yn ysgwyd llygoden.

Roedd yn waed drosto a'i wddw wedi'i dorri â chyllell.

Cliriodd ei wddw fel y gwnai Ifans, gweinidog, wedi cyrraedd y pulpud, wrth ddrws yr ystafell fwyta.

Methiant fu ei ymdrech i gael gwared â'r dagell o dan ei ên er ei fod yn dal i ymestyn gewynnau ei wddw yn y drych bob nos a bore.

Mae'n bwysig i mi beidio â cholli gobaith." Ond y foment y dechreuodd ei galon godi, teimlodd rywbeth fel braich hir wlyb yn cau am ei wddw.

Roedd cadwen felen fel aur am ei wddw a thros ei siaced ddenim gwisgai ei siaced ddu, y siaced a wisgai bob amser i fynd ar y Lambretta.

Dyna ichi gosb ofnadwy ar Frenhinwr pybyr, a gūr a fu'n gweiddi am roi cryman am wddw Cromwell.