Y cwbl y gallwn feddwl amdano oedd stori arswyd Gwrach Llyn y Wernddu.

Y fath sbort a gâi y mân ysbigod bonheddig wrth wrando ar Ernest yn adrodd hanes anffawd Harri y Wernddu a'i geffyl di- ail!

`Mae yn reit ddrwg gen i drosoch chi, Harri,' ebe Ernest; `brysiwch adre i newid eich dillad,' a neidiodd ef a'i gydymaith i'w cyfrwyau ac ymaith â hwy, gan adael Harri i droi tua'r Wernddu.

Wedi cyrraedd y Wernddu taflodd ei hun i gadair freichiau, ac adroddodd, mewn cyn lleied o eiriau ag a allai, hanes yr ymgyrch wrth ei chwaer Gwen.

Ar ddiwedd y dydd yr oedd swper i'r helwyr yn y Bedol, ac anfonodd yr Yswain un o'i weision i'r Wernddu gyda chenadwri at Harri am iddo ddyfod i'r swper yn ddi-ffael.

'Be 'Yn Llyn y Wernddu.'

Yn wir, yr oedd efe braidd yn falch weld mab y Wernddu yn dechrau byw yn wahanol i'w ddiweddar dad cybyddlyd.

Yn ddiatreg daeth yr Yswain a'i fab i'r Wernddu i weld y rhyfeddod.

Yn ôl rhai beirniaid cyfoes awgrymir perthynas annaturiol, losgachol, rhwng brawd a chwaer y Wernddu yn y sgwrs rhyngddynt a gan sylwadau'r traethydd.

Yna'r cyhoeddiad araf: 'Stori'r Wrach o lyn y Wernddu...'