Gwyddwn rywfodd, cyn i Mam ddweud hynny wrthyf, mai hwn oedd y wyrcws yr oeddwn wedi clywed cymaint o sôn amdano, ac wedi dysgu ei gasa/ u a'i ofni cyn ei weld hyd yn oed.

I'r wyrcws!

"O!" meddai, "am fy mod yn fachgen o'r wyrcws y anfonodd Samon fi at y sgŵl i gael slap.

Ac felly y dois i ddeall mai siwt y wyrcws oedd y siwt lwyd unffurf a welswn yn yr ysgol.

"Ydw, siŵr, i'r wyrcws," oedd ei ateb.

Felly, bachgen o'r wyrcws oedd fy nghymwynaswr, a minnau wedi fy nysgu mai bechgyn drwg oedd yno.

Mae o'n edrach i lawr arnon ni, blant y wyrcws." Ac roedd tân yn ei lygaid wrth ddweud hyn.

A dyma ni wedi symud i fyw i ymyl y wyrcws.

'Roedd traean o bobl ardaloedd trefol Prydain yn diweddu eu heinioes mewn lleoedd fel y wyrcws, clafdai neu seilam.

Tlodi'n gwaethygu, 250,000 yn byw yn y wyrcws.

Comisiwn yn argymell na ddylid gorfodi plant i fyw mewn wyrcws.

"Os na fyddi di'n hogyn da, mi gei di fynd i'r wyrcws." Dyna fyddai bygythiad Mam wrthyf lawer gwaith wedi i mi ei digio.

Rhaid oedd pasio'r wyrcws i fynd i'r ysgol, ar hyd llwybr trwy'r cae agosaf at y muriau uchel nes cyrraedd y ffordd fawr.