Gall yr hin fod yn wahanol iawn ar yr arfordir i beth ydyw yn y mewndir.

Yr oedd yr hin yn debyg iawn i un o ddyddiau brafia' Mai yn Nghymru - heb fod yn oer, ac o'r tu allan [heb fod] yn rhy gynnes.

Roedd yr hin yn oer, ac wrth fynd ynghylch eu gorchwylion roedd yn anodd bod yn galonnog.

Roedd perfformiad chwaraewyr Portiwgal yn llawn ymdrech ac agwedd a chymeriad ac feu gwnaethon nhw hin anodd iawn i'r Ffrancwyr ennill.

Mae'r hin wedi oeri'n arw a'r ddaear wedi rhewi'n gorn.

Mi fydd yn rhaid i rywun gynhyrfu'r hogia', yr hogia' fydd heb ddim i'w wneud!" "Aros ein hamser fydd raid i ni," ychwanegodd Elystan yn bwyllog, "ac wedi i'r hin gynhesu peth, mi af i â thi i lawr i'r Clas belled â'r Betws, Gwgon.

A byddi'n yfed dŵr wrth fesur, chweched ran o hin, ac yn ei yfed o bryd i'w gilydd.

Daeth yn arwydd digamsyniol bod y gwanwyn wedi cyrraedd, yn wir, ni ddaw ar ein cyfyl nes i'r hin gynhesu.

Y Sulgwyn ydoedd, a hafaidd a theg oedd yr hin.

Gwelwyd ugain o gystadleuwyr ar y maes, ond yn anffodus trodd yr hin yn stormus a drycinog - a throdd y beirniaid i'r dafarn leol, gyda'r canlyniad nad oeddynt mewn unrhyw gyflwr i feirniadu'r gystadleuaeth - a rhaid ydoedd gohirio'r dyfarnu hyd at y Llun dilynol.

Gallai pethau fod yn anodd iawn yn y felin fawr gydag ambell archeb drom, a phan oedd yr hin yn boeth.