Defnyddient lestri pridd, ond dalient i wneud eu hoffer o gerrig, tyfent gnydau bwyd a bugeilient anifeiliaid.

Gelwir hwy yn 'Bobl Oes yr Haearn' am mai o haearn yr oedd eu hoffer, er eu bod yn dal i ddefnyddio callestr a phres hefyd.

Ychydig o'u hoffer sydd wedi'u darganfod yng Ngheredigion ac am yr ychydig enghreifftiau o gladdu dan gromlech sydd yn y sir, tybir mai i gyfnod diweddarach y perthynant.

Maent yn gweneud yn sicr eu bod yn trin eu defnyddiau a'u hoffer yn ofalus, ac yn eu cadw'n ddiogel pan nad oes mo'u hangen.

Roedden nhw'n gyfarwydd bellach a thriciau gofaint Brycheiniog, sef dianc a chuddio gan fynd a chymaint o'u hoffer gwerthfawr ag y gallent gyda hwy.

Gan eu bod yn gorfod cerdded dros y mynydd yn ôl a blaen o'u gwaith, a'r efail mewn rhan is o'r chwarel, yn weddol agos i'm cartre', dyma nhw'n gofyn i mi fynd â'u hoffer di-fin nhw i lawr at y gof i'w hogi, a dod â'r rhai miniog i fyny'n ôl.